środa, 25 czerwca 2014

Z cyklu: o trudach godzenia macierzyństwa z pracą . . .

Bo przecież ledwo z zaległości w pracy wychodzę a dziś to wyjątkowo pilnie być powinnam. A Ona po ciężkiej nocy zasypia na siedząco właśnie wtedy, kiedy wstawać powinnyśmy. I choć decyzja o tym, że zostaję jest niemalże oczywista i zapada od razu i choć najważniejsze to, że boleć przestało w końcu, to setki myśli w mej głowie tych Jej niedotyczących. Bo urlop za chwilę i czy ze wszystkim zdążę. Bo przecież po godzinach siedziałam właśnie po to by na spokojnie a tu znowu krok do tyłu.

Kiedy w końcu po pobudce do siebie dochodzi, snuję się za Nią jak cień, zatruwając się kolejnymi zmartwieniami, z trudem uśmiech na twarz wylewam, dobijając się myślami o tym co teraz robić powinnam. A potem STOP mówię. Bo właśnie wtedy kiedy setny raz "Mamu" słyszę, kiedy tysięczny raz na ręce mi się wdrapuje i w zasadzie schodzić z nich nie przestaje, kiedy po tej ciężkiej nocy ukojenie tylko w moich ramionach znajduje, kiedy moja obecność, moje łez otarcie staje się ważniejsze niż ulubiona bajka, kiedy wreszcie w tych ramionach zasypia ot tak po prostu, to czuję, że dziś jestem tu gdzie być powinnam. Bo jutro tęsknić będę za tym, co dziś na wyciągnięcie ręki mam.


8 komentarzy:

  1. Znam takie dni. Pięknie o tych matczynych rozterkach piszesz:) u nas nastal czas, kiedy On bardzo wyraźnie werbalizuje moje życiowe zagwozdki- zadając pytania " dlaczego nie mozemy byc zawsze razem, całą rodziną?", " czy mozesz byc ze mną na zawsze, codziennie, caly czas?"...

    OdpowiedzUsuń
  2. myślę,że odpowiadając sobie na pytanie,co jest ważniejsze - rodzina (dziecko),czy praca,zawsze wybierzemy to pierwsze. w pracy zaległości zawsze związane są ze stresem,ale czym on jest w porównaniu z tymi chwilami razem,z tym czasem poświęconym tej ukochanej osobie... :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oczywiście, tylko cholernie ciężkie jest to, że mimo oczywistego wyboru, ten niepokój w sercu zawsze towarzyszy.

      Usuń
  3. Dużo zdrówka życzę :** i ułożenia wszystkiego zgodnie z planem.

    Myślę, że podczas choroby dla dziecka zawsze najważniejsza jest mama...ja mam tak nawet do teraz ;))

    ściskam Kochana!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ostatni raz Mama była podczas mojej choroby jak Lu. miała skończony rok i Jej obecność była nieoceniona także rozumiem jak najbardziej =)
      Ściskaaaaaaam =*

      Usuń
  4. To jeden z najtrudniejszych momentów - konieczość wybrania. Pomoc z zewnątrz potrzebna od zaraz. Dodatkowe ręce (i serce) - na wagę złota. Nigdy nie lubiłam takich chwil, a najgorsze jest zawsze poczucie winy, niezależnie od podjętej decyzji . Pozdrawiam M.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pomoc z zewnątrz jest bezcenna w takich chwilach i nie rzadko z niej korzystamy, ale niestety nie zawsze możliwa. Pozdrawiam i dziekuję za odwiedziny.

      Usuń